Logo de estar un ratiño ollandome, non dubidou... acercouse a nai, y empezou a merendar. Dende logo que parecía un pouco desconfiado. Intentei achegarme máis, pero como un lóstrego fuxiu.
Seguín esperando, eso si, moito máis alonxado e cando se voltou a sentir seguro, voltou para xunto a súa nai para terminar a merenda. Esta vez non o interrumpín.
No hay comentarios:
Publicar un comentario